Inmiddels zijn we al een aantal dagen in Oeganda. Ik heb zoveel gezien en tegelijkertijd weet ik nauwelijks wat ik in deze blog kan vertellen. Laat ik beginnen bij het begin.

Donderdag 3 september stonden Amy en ik op schiphol samen met onze familie en vrienden. Na gezellig met elkaar koffie te hebben gedronken was het echt tijd om afscheid te nemen. Amy en ik vertrokken met onze koffers naar de incheckbalie. Een spannend moment aangezien we niet precies wisten hoe zwaar onze koffers waren. Amy's koffers waren allebei rond de 23 kilo, helaas waren mijn koffers allebei een kilo te zwaar.. dus ik mocht mijn koffers gaan herpakken. Een stuk kaas en een paar handdoeken heb ik achter gelaten in Nederland, dat scheelde weer wat kilo's in m'n koffer. hopelijk nemen m'n ouders dat in oktober mee :D want kaas mis ik hier wel hoor. Een laatste zwaai naar onze familie en toen gingen we opweg naar de douane. Ook daar liep het allemaal wat stroef aangezien onze handbagage volledig uitgepakt en gecontroleerd moest worden. Gelukkig was er uiteindelijk niets aan de hand en mochten we richting de paspoortcontrole. Om precies te zijn hadden we nog maar een kwartier voordat de gate zou sluiten... wat duurt wachten dan opeens lang zeg :o.

Rennend naar de gate waren we uiteindelijk nog precies op tijd. We zochten onze plek op in het vliegtuig en begonnen ons te realiseren dat het avontuur nu toch echt gaat beginnen. De reis verliep heel voorspoedig; rustige vlucht, heerlijke maaltijden en veel gezelligheid. Eenmaal aangekomen op het vliegveld in Uganda, gingen we onze visa regelen en vervolgens onze koffers ophalen. Dat was gelukkig snel geregeld en toen liepen we naar buiten en daar stonden heel veel ugandese mensen met een naambordje; op 1 zo'n bordje stond: Lidya en Emy. Dat moesten wij zijn :) ; We werden hartelijk ontvangen door taxidriver Charlie! Na zo'n uur rijden kwamen we aan bij het doingooodhuis, het huis waar we de komende 4 maanden zouden gaan verblijven. Nadat we een huisgenoot wakker hadden gemaakt konden we naar binnen. We gingen eigenlijk gelijk naar bed toe aangezien iedereen sliep en het al zo'n 00.30u was.

4 september

We werden wakker in ons Ugandese bed en maakte vervolgens al snel kennis met een aantal vrijwilligers. Langzaamaan gingen we onze koffers uitpakken en maakte we kennis met onze coördinator van de stichting Doingoood. Zij gaf ons veel informatie mbt het leven in Uganda en over ons project waar we naar toe hoopten te gaan. Na een klein ontbijtje gingen we op citytour. Voor het eerst op een boda boda.. hét vervoermiddel je Uganda. Wat een belevenis is dat zeg.. kriskras, overal gaat de boda tussen door.. wat een drukte en wat een chaos is het op de weg in Kampala. Maar goed, we kwamen veilig aan bij een plek waar we oa gingen pinnen, boodschappen gingen doen en heerlijk wat gingen drinken. Ondertussen vertelde Inge (de coördinator) ons een heleboel informatie over Uganda. Je kijkt je ogen uit in Uganda; noem het maar gerust een cultuurshock. 'S avonds gingen we met alle vrijwilligers en de coördinatoren uiteten in een Italiaans restaurantje, even had ik het gevoel alsof ik gewoon in Rotterdam bij de HappyItaly was.

5 sept.

Het is wennen.. er komt zoveel op me (ons) af.. zoveel indrukken. Daarom hadden we besloten om het rustig aan te doen vandaag.

Vandaag hebben we voor het eerst echt ontbeten. Een stugge boterham met pasta :). Nadat we een beetje rustig aan hebben gedaan zijn we vervolgens gaan lopen naar het ICU guest house. Hier hopen Tjerk (vriend van Amy) en mijn ouders in oktober te verblijven. Een mooi verblijf en ook daar kregen we veel informatie met betrekking tot Uganda en allemaal uitstapjes. Omdat we het zo gezellig vonden hebben we daar savonds ook gegeten.

6 sept.

In Nederland zijn we in contact gekomen met een Nederlands stel dat al bijna 10 jaar in Uganda woont. Gisteren hebben we ze voor het eerst ontmoet samen met hun twee kinderen. We gingen per boda boda naar een rotonde en daar werden we opgehaald door Nico en Inge. Samen met dit gezin gingen we naar de New City Church. Een vrij rustige en behoudende kerk, die van half elf tot een uur duurde. De dienst ging over waaraan een predikant 'moet' voldoen (timotheus). Dit met betrekking tot het feit dat er volgende week een nieuwe dominee gekozen moet worden in deze kerk. Toen de dienst afgelopen was gingen we nog een tijdje napraten met de gemeenteleden. Zo gastvrij en vriendelijk werden we ontvangen. Vervolgens werden we bij Nico en Inge thuis uitgenodigd. We zijn met hen mee naar huis gegaan en daar hebben we gezellig koffie gedronken, gegeten en heel veel informatie uitgewisseld. Heel fijn om een soort Nederlands thuis hier te hebben!

7 sept.

Terwijl m'n vader jarig is zit ik hier in Uganda, raar idee.. dan maar een felicitatie via Skype en sms! ;-)

Vanochtend om 9 uur werd ik opgehaald door de coördinator. Per boda boda vertrokken we richting het Holy Cross Mission hospital. Super spannend...

We kwamen daar aan en werden heel hartelijk ontvangen. Een leidinggevende gaf mij informatie over het ziekenhuis, wat de bedoeling is en wat er van mij verwacht wordt. Zo intensief om continu het engels om te zetten in het nederlands en andersom. Vandaag mocht ik aan de slag bij zwangere vrouwen. Ik mocht gaan checken hoeveel weken de ongeboren kindjes zouden zijn. En dat terwijl ik geen ervaring heb met zwangerschappen. Ik kreeg het spaansbenauwd (maargoed niks laten merken en gewoon heel veel vragen proberen te stellen..dat praatte ik mezelf maar in). Ik stelde wel vragen maar een echte uitleg heb ik niet gehad..

Om 11.30 gingen we thee drinken en zoete aardappels eten. Dat dus.

Nadat we terug kwamen bij het 'kamertje' ben ik begonnen met tetanusvaccinaties te geven aan de zwangere vrouwen.. ik zag het weer een beetje meer zitten.. alhoewel communicatie valt absoluut niet mee. De taal & de communicatie is denk ik de grootste uitdaging voor mij. Morgen mag ik aan de slag op de vaccinatie afdeling.. opnieuw weer heel spannend!

Aangezien mijn laptop het niet doet sinds gisteren.. Heb ik deze blog op m'n mobiel getypt.. excuses voor al de typfouten etc;)

Dankjulliewel voor alle berichtjes en bemoedigingen !

Willen jullie ons gedenken in jullie gebed?

Lieve groetjes, Lydia