Beste allemaal,

‘You will never be completely at home again, because part of your heart will always be elsewhere. That is the price you pay for the richness of loving and knowing people in more than one place'

Dit is dan echt mijn laatste blog...

Ik denk even terug… aan de laatste dagen dat ik in Uganda was. De laatste week heb ik gezellig bij Nico en Inge, Ammi & Samm (+fam.) doorgebracht. Eerst Kerstdag zijn we nog naar een kerkdienst geweest, hoewel het voor de Ugandese bevolking niet gebruikelijk is om met Kerst naar de kerk te gaan. ’s Middags hebben we gebarbecued, de kaarsjes aangestoken en met elkaar wat Kerstliederen gezongen. De andere dagen heb ik me vermaakt door wat laatste souvenirs te kopen en afscheid te nemen van mensen die ik misschien wel nooit meer zou zien. Maandagavond, 28 december, was het zover.. ik vertrok samen met een aantal collega’s uit het ziekenhuis en Amy richting het vliegveld. Ook van hun nam ik afscheid; tijd om in te checken en in het vliegtuig te stappen. Ik had niet verwacht dat ik zou kunnen slapen in het vliegtuig, maar ik heb letterlijk bijna 8 uur geslapen en zo kwam ik dus heel uitgerust aan in Nederland. Ein-de-lijk kon ik iedereen weer even helemaal plat-knuffelen. Niet te beschrijven hoe fijn het is om weer ‘thuis te komen’ en iedereen weer te zien (Zie foto’s). Het wennen kon gaan beginnen…

Al snel kwam ik weer terug in het Nederlandse ritme. Oudjaarsavond ben ik weer begonnen met werken en ook school startte die week daarna al. De drukte is weer volop begonnen…

Hoe ik het vind om weer in Nederland te zijn? Het is fijn om weer in Nederland te zijn, in mijn vertrouwde omgeving en bij mijn familie en vrienden. Anderzijds mis ik Uganda en moet ik enorm wennen aan het drukke stressvolle Nederland!

De hoge temperatuur, het chaotische drukke verkeer, de bodaboda’s, de operaties, mijn collega’s, de prachtige natuur, de rust en gewoon de manier waarop de bevolking leeft. Ik mist het. Én stiekem mis ik vooral alle lieve baby’s en moeders, waar ik zorg aan heb mogen leveren. Iedere dag vraag ik me af hoe het zou gaan met baby Lydia, baby Ryani en alle andere mooie mensjes.

Voor én tijdens mijn verblijf heb ik geld op gehaald dmv acties en ook heb ik een groot aantal giften gehad. Hier heb ik onder andere medicijnen, operaties, zuurstof en een babyweegschaal voor gekocht/mee betaalt. Het overige geld maak ik over als gift naar het ziekenhuis waar ik gewerkt heb (Holy Cross Mission Orthodoxe Hospital) en naar de kliniek van Noah’s Arc ( http://www.nacmu.org/nl ). Noah’s Arc is een Christelijke organisatie en biedt een thuis voor meer dan 170 weggegooide, achtergelaten en mishandelde kinderen. Ze bieden onderwijs maar ook gezondheidszorg aan.

Ik wil iedereen hartelijk bedanken voor uw/jouw medeleven voor, tijdens en na mijn verblijf in Uganda. Het is een hele bijzondere periode geweest; ik zal het nooit vergeten. Ook heel hartelijk dank voor uw gift en steun voor het ziekenhuis, de kliniek en de patiënten.

Een lieve groet, Lydia